YENİKÖY(BOĞAZ) VE ÜMİT ABLA FACİASI

Çocukların küçük olması sebebi ile bir kaç senedir İstanbul'a yakın yerlerde tatil yapmaya çalışıyoruz. Bu senede nereye gidelim,nereye gidelim derken kendimizi Yeniköy(boğaz)'de bulduk.Ve eşimin spontane yaşam sevdası yüzünden hiç kalacak yer falan ayarlamadan rastgele gittik.Bize anlatılanlara göre kuş uçmaz, kervan geçmez,mahrumiyet bölgesi bir yerle karşılaşacaktık.Ama hiçte öyle olmadı efendim.Gayet güzel,sade,sakin bir sahil köyü.. ohh!dedim ne güzel yere geldik,doğal bir yaşam bizi bekliyor. gerçektende öyle,her sabah 8'de organik pazar kuruluyor,organik dediysem buradaki gibi 10 katı fiyatla satılmıyor,teyzecikler bahçelerinde yetiştirdiği şeyleri getirip satıyor,süt isterseniz yine komşunuzdan sabah taze sağılmış süt alabilirsiniz,çarşıya çok yakın birde piknik alanı varki muhteşem,köy halkı yürüyerek gidiyor pikniğe,her gün gittik yine doyamadık,ıhlamur ağaçlarının altında piknik yapıyorsun birde dere akıyor ortasından,havası suyu çok güzel,denizi derseniz oda fena değil işte nede olsa marmara denizi,ama denizin dalgalı olmadığı zamanlarda tertemizdi hakkını yemeyeyim.       

Facia bunu neresinde dediğinizi duyar gibiyim,gelin ilk güne dönelim efendim,biz sokak sokak gezip,kalacak yer arıyoruz,bir kaç kişiyle karşılaştık,bize Ümit ablanın evi olduğunu söyledi,araya araya Ümit ablayı da bulduk,kadın gayet güler yüzlü bizi evine götürdü,baktık ev büyük,bizde kalabalığız, ee temizde görünüyor,bide uygun bir fiyat söyleyince biz balıklama atladık.Ama bilmiyoruz ki zaten orada ev fiyatları öyleymiş. Neyse eve yerleştik ve 'ucuz etin suyu kara olur' atasözünü bizzat yaşamaya  başladık. Ev bunlara babalarından kalmış,ama o günden bu güne insan hiç mi bakım yapmaz.Kapıların kolu falan kalmamış artık, bir tane lastik takmışlar bide çivi çakmışlar,lastiği çiviye takıyorsun öyle kapanıyor anca,hayal gücü sınır tanımıyor gerçekten bunu anladım. Sonra daha ilk akşamdan  erkek kardeşim yatağa bir oturdu yatak kırıldı,ertesi akşam öbür yatağa oturdu o yatak kırıldı,artık çocuk korkar oldu bir yere oturmaya.bide eve girdiğimiz akşam yatak dağılımı yapıyordum ben kendimce,bir tane ranza var,erkek kardeşime dedimki üstte sen yatarsın,alt kattada enişten yatar,iyi ki de beni dinlememişler,eğer onuda kırsaydı,şu an dul bir kadının yazılarını okuyor olabilirdiniz :) neyse efendim ertesi gün wc tıkandı kimse wc'ye gidemiyor,artık caminin tuvaletini kullanırız falan diye kendimizce çareler üretmeye başladık, komşularda sıcak suyumuzun akmadığını öğrenince gelin bizde yapın banyoyu dediler ,acınacak haldeyiz o derece yani,tam doğal bir yaşam tarzı oldu. biz mümkün mertebe evde pek durmamaya çalışıyoruz,yaşamsal ihtiyaçlarımızı dışarıda karşılıyoruz,ilk defa tatilin çabuk bitmesi için dua ettim,gideceğimiz sabah ilk kalkan ben oldum,bütün bavulları falan akşamdan topladım,hiç arkama bakmadan kaçıcam artık.. neyse efendim evi toparladık anahtarı teslim edicez ümit ablaya (adınıda unutmamışım bak kadının,içime işlemiş resmen),kadın ısrarla telefon numarasını vermeye çalışıyor,bak buraya bir gelen bir daha geliyor,seneye de gelin,arkadaşlarınıza da söyleyin,benim ev hep müsait :) Allah'ım güler misin,ağlar mısın? içimden aman diyorum ben yandım başkaları yanmasın.. neyse çok uzattım galiba sadede geleyim,yeniköye gidin,görün ama biri size ümit abla derse durmayın uzaklaşın :) sevgiler..